Με σύντροφο τη… μοναξιά περνούν τα βράδια οι νέοι

ΕΘΝΟΣ, Νοέμβριος 2009

Αν και τα δύο φύλα επιδίδονται σε ένα ατελείωτο φλέρτινγκ, φέρουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι οι άνδρες χάνουν το αίσθημα του κυνηγού και οι γυναίκες γίνονται επιθετικές και ισοπεδωτικές.

Της Ειρήνης Μιχαλούδη

Η λέξη προξενιό είναι παρεξηγημένη, αλλά ουσιαστικά είναι μέρος της ζωής μας.

Η ζήτηση μεγάλη – η προσφορά μικρή… Στις ΗΠΑ ζουν 28 εκατομμύρια μόνες γυναίκες στις οποίες αναλογούν μόλις 18 εκατομμύρια αδέσμευτοι άντρες. Στην Ελλάδα επίσης ζουν, φλερτάρουν, γεμίζουν τις κάρτες SIM με τηλεφωνικούς αριθμούς, ξενυχτάνε σε μπαρ και καρδιοχτυπούν για την αναζήτηση του κατάλληλου συντρόφου χιλιάδες single γυναίκες αλλά οι διαθέσιμοι παρτενέρ είναι κατά 100.000 λιγότεροι!

Ναι, το κυνήγι του συντρόφου θυμίζει εκείνο το παιδικό παιχνίδι με τις καρέκλες και εμάς να τρέχουμε γύρω γύρω από αυτές μέχρι να σταματήσει η μουσική και κάποιος από την παρέα να καταλήξει στο πάτωμα…

Αλλά, αλήθεια, πέρα από τα ψυχρά μαθηματικά και τις στατιστικές, τι είναι αυτό που κάνει τα δυο φύλα να στροβιλίζονται σε ένα ατελείωτο φλέρτινγκ και να μη βρίσκουν άκρη;

Γιατί η μοναξιά είναι ο σίγουρος «σύντροφος» με τον οποίο θα γυρίσει κανείς σπίτι του τα βράδια; Μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε μια γενικευμένη τάση αποξένωσης;

«Έχουν χαθεί οι ρόλοι», διαπιστώνει η Λένα Καστρησίου, κλινική ψυχολόγος, σύμβουλος γάμου και σχέσεων και ιδιοκτήτρια του γραφείου γνωριμιών one plus one (www.oneplusone.gr). «Οι γυναίκες έχουν απολέσει τη θηλυκότητά τους. Η μέση Ελληνίδα δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ, υπάρχει τεράστιο εργασιακό άγχος και μέσα σε όλα αυτά χάνεται το θηλυκό της κομμάτι. Είναι πολύ επιθετική, ισοπεδωτική με τους άντρες. Οι άντρες αντίστοιχα έχουν χάσει τον ρόλο τους, δεν κυνηγούν πλέον και δεν έχουν το πάνω χέρι. Ο Έλληνας είναι περισσότερο σοβινιστής. Η γυναίκα μπορεί να είναι στέλεχος σε πολυεθνική, αλλά παράλληλα να είναι και η καθαρίστρια στο σπίτι… Οι γυναίκες λένε πως οι άντρες είναι παθητικοί, οι άντρες ότι οι γυναίκες είναι επιθετικές, οι μαμάδες λένε «προσέξτε μη σας κουκουλώσει κάποιος» και μέσα σε όλα αυτά άντε να βρεις την άκρη…».

Η συνομιλήτριά μας είναι διακεκριμένη επιστήμονας με «βαρύ» βιογραφικό στις διαπροσωπικές σχέσεις. Η αποξένωση, η μοναξιά, η αδυναμία εύρεσης του κατάλληλου συντρόφου την οδήγησε στην απόφαση λειτουργίας του «Εργαστηρίου Σχέσεων», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, που χρονολογείται από το 2004. Ήδη αριθμεί περί τα 300 μέλη πανελλαδικά με αρκετές επιτυχίες (γάμους) στο ενεργητικό του.

Μέλη

«Ο μέσος όρος των μελών μας είναι στα 37, αν και περίμενα μεγαλύτερες ηλικίες. Οι περισσότεροι που έρχονται εδώ είναι συνειδητοποιημένοι στο τι θέλουν. Η πλειοψηφία όσων απευθύνεται σε εμάς είναι άνθρωποι με δύσκολο εργασιακό πρόγραμμα, άνθρωποι καριέρας. Κοινή συνιστάμενη και των δυο φύλων η μοναξιά και το άγχος των χρόνων που περνάνε».

Ας το πάρουμε λοιπόν απόφαση! Ο μεταμοντέρνος αυτός τρόπος γνωριμιών (με ένα γραφείο που διαθέτει αρκετά σοβαρό προφίλ, εχεμύθεια και προγράμματα στα οποία συμμετέχουν τα μέλη για περισσότερες δυνατότητες της μεταξύ τους επαφής), το Facebook και ό,τι γρήγορο και άμεσο επιτάσσει η… τάση της εποχής, εξορίζουν τους παραδοσιακούς τρόπους, αλλά η ουσία παραμένει η ίδια: «Για να βρεις έναν σύντροφο πρέπει να ασχοληθείς, θέλει πολύ ενέργεια. Ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να κάνουν ταξίδια, να γραφτούν σε κλαμπ που τους αντιπροσωπεύουν… Ένας καφές δε βλάπτει. Τη «χημεία» δεν μπορούμε να την ελέγξουμε μεταξύ δυο ανθρώπων…».

Εμπόδιο στις σχέσεις το δύσκολο ωράριο στη δουλειά

Μαρία, 32 ετών, ιδιωτική υπάλληλος.

Ως μέλος τους τελευταίους 4 μήνες του γραφείου γνωριμιών one plus one, η Μαρία (δεν επιθυμούσε τη δημοσιοποίηση λοιπών στοιχείων της), θεωρεί πως έκανε την καλύτερη κίνηση. «Δεν ήμουν απογοητευμένη, ήταν θέμα χρόνου. Εξαιτίας του δύσκολου ωραρίου της δουλειάς μου θα ήταν δύσκολο να βρω κάποιον σύντροφο χωρίς ενίσχυση. Το γραφείο είναι σοβαρό και ξέρω ότι υπάρχουν μέλη που έχουμε κοινό στόχο». Έχοντας μάθει να ζει σε εξοντωτικούς εργασιακούς ρυθμούς, έχει ήδη αποβάλει εν μέρει το άγχος της ανεύρεσης του κατάλληλου συντρόφου.

«Στην αρχή μου ήταν δύσκολο. Αλλά μετά, και έπειτα και από τις βραδιές σε πάρτι με τα μέλη, δεν πάει χαμένη η βραδιά σου, δεν υπάρχει το άγχος, όλοι έχουν τον ίδιο στόχο. Μετά τα 30 είναι δύσκολο, γιατί ο χρόνος γέρνει περισσότερο στο επάγγελμα, δεν είσαι κοινωνικά ενεργός, δεν βγαίνεις καθημερινά και ξαφνικά δεν έχεις παρέες, ενώ όλοι έχουν τις σχέσεις τους, βγαίνουν τα Σαββατοκύριακα και πηγαίνουν εκδρομές, και εγώ ήμουν μόνη. Ναι, υπάρχουν σοβαρές προτάσεις και ήδη έχω κάνει μια πολύ καλή γνωριμία».

Ψάχνω ειλικρινή αισθήματα, εμπιστοσύνη και επικοινωνία

Μ.Σ. (27 ετών). Στέλεχος σε Διαφημιστική, υποψήφια Διδάκτωρ.

«Είμαι single περίπου 2 χρόνια, με κάποια ευχάριστα διαλείμματα για «διαφημίσεις»!». Κάπως έτσι ή μάλλον ακριβώς έτσι, με αρκετή χιουμοριστική διάθεση στα λεγόμενά της συστήνεται η 27χρονη Μαρίντα Σκαραμαγκά. «Αυτό που ψάχνω λέγεται «ειλικρινή αισθήματα, εμπιστοσύνη και επικοινωνία». Πιστεύω ότι δυσκολεύομαι διότι είμαι ιδιαίτερα απαιτητική. Δεν με ενδιαφέρει να βολευτώ με κάτι που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες». Λέει ναι στο φλερτ, αλλά… «Για να σε φλερτάρει ένας άνδρας θα πρέπει να τον προκαλέσεις! Δεν μπορούμε να τους κατηγορούμε για τα πάντα! Φέρουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης με τις γυναίκες. Υπάρχει βέβαια και μία υπερπροσφορά και στα δύο φύλα…». Ως σύγχρονο κορίτσι με ανησυχίες αντιμετωπίζει μάλλον με… τετράγωνη λογική τη γυναικεία ανασφάλεια: «Αν μάθουμε για ποιον σκοπό θέλουμε τον άνδρα, δηλαδή τις ανάγκες που επιθυμούμε να μας καλύψει, και αν προσανατολιστούμε προς τη σωστή κατεύθυνση… αυξάνουμε τις πιθανότητες να τον βρούμε!»

Η τεχνολογία δεν απομακρύνει τους ανθρώπους όταν γίνεται σωστή χρήση

Θ.Δ. 22 ετών, προπονητής μπάσκετ, personal trainer, φοιτητής επί πτυχίο ΤΕΦΑΑ.

Ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη, σεβασμό στην προσωπικότητα και τις επιθυμίες του, αποδοχή σε κάθε επίπεδο. «Πιστεύω ότι αυτά που ζητάω από μια γυναίκα είναι πράγματι δύσκολα γιατί ίσως να είναι πολλά, αφενός και, αφετέρου, οι σημερινές γυναίκες είναι πολύ ανεξάρτητες και συνήθως δρουν ανταγωνιστικά». Ως γνήσιος άντρας είναι ορκισμένος εχθρός των Κάρυ, Σαμάνθα, Σάρλοτ και Μιράντα («Sex and the City») – «δεν μου αρέσει καμία απ αυτές…!» – και όλων εκείνων των σαχλών, πολλές φορές, ανδρικών προφίλ που αναμασούν τα γυναικεία περιοδικά. Ο 22χρονος ξεκαθαρίζει τα βαθύτερα αίτια στην αιώνια γκρίνια των γυναικών «γιατί δεν μπορώ να βρω άντρα»: «Η έλλειψη αυτογνωσίας και η εκτός ορίων αυτοπεποίθηση των γυναικών, καθώς και η έλλειψη ρομαντισμού στην προσέγγισή τους από τους άντρες». Θέλει την πρωτοβουλία του φλερτ να την έχει ο άντρας και υπερασπίζεται τους σύγχρονους τρόπους προσέγγισης: «Η τεχνολογία δεν απομακρύνει τους ανθρώπους όταν γίνεται σωστή χρήση, αντίθετα αποτελεί σύγχρονο μέσο και διευκολύνει την επικοινωνία στους γρήγορους καθημερινούς ρυθμούς. Όσον αφορά τέλος τη μοναξιά των δύο φύλων, θεωρώ ότι είναι στα ίδια επίπεδα με παλαιότερες εποχές και δεν χαρακτηρίζει τη δική μας εποχή».

Οι γυναίκες ψάχνουν τον «κύριο Τέλειο», ο οποίος δεν υπάρχει

Π.Π., 28 ετών, στέλεχος αλυσίδας Ιντερνέτ καφέ.

Κορίτσια, ακούστε! «Δυο πράγματα φταίνε που οι γυναίκες κατηγορούν τους άντρες ότι δεν φλερτάρουν και ότι δεν ξέρουν τι θέλουν. Όταν το λένε αυτό, ψάχνουν τον «Κύριο τέλειο», όμορφο, έξυπνο, με καλή δουλειά, καλλιεργημένο, ευγενικό και καλό στο σεξ! Δεν γίνεται, κοπέλα μου, να τα βρεις όλα αυτά μαζί!

Από την άλλη, η αλήθεια είναι ότι οι άντρες στις μέρες μας αρχίζουν και χάνουν το αίσθημα του κυνηγού. Δε ξέρω τι φταίει, ίσως τα πρότυπα που έχουν τα αγόρια στη εποχή μας, που μόνο αρσενικά δεν θυμίζουν. Γι αυτό και οι γυναίκες παίρνουν την πρωτοβουλία». Μεγάλος θαυμαστής του φλερτ, θέτει τον δικό του ορισμό του δημοφιλούς σπορ: «Ανεξάρτητα από το φύλο, στο στάδιο του φλερτ πολλές φορές δεν βγάζουν τον αληθινό τους εαυτό, δεν δείχνουν αυτό που θέλουν να δείξουν. Κι έτσι περιπλέκονται τα πράγματα. Αν ήμασταν όλοι πιο ειλικρινείς, τα πράγματα θα ήταν πιο απλά». Αυστηρός; Ίσως ελάχιστα, αλλά…

«Αλλά παρ όλα αυτά πιστεύω ότι άνδρες και γυναίκες στις μέρες μας συγκλίνουν πιο πολύ από κάθε άλλη φορά στο τι θέλουν. Και αυτό δεν το παραδέχεται κανείς».